-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Kolekcja Mała zbieranina z nutką nostalgii
- Inicjator wątku Beobachter
- Data rozpoczęcia
- Tags matchbox oldtimer
OP
OP
Już w 1900 roku dom królewski Wielkiej Brytanii nabył pierwszy samochód marki Daimler.
Była to też jedna z pierwszych firm, która dążąc do jak najcichszej pracy silnika, zaczęła używać rozrząd systemu Knight (https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozrząd_Knighta).
Daimler Phaeton był podobno ulubionym samochodem króla Jerzego V.
Jest to pierwszy z prezentowanych samochodów, w którym zrezygnowano z drewnianych szprych kół na rzecz bardziej nowoczesnych, metalowych. W modelu widać też „żeberkowany” kształt górnej części atrapy chłodnicy, który od 1904 roku, aż do końca istnienia charakteryzował samochody tej firmy.
Była to też jedna z pierwszych firm, która dążąc do jak najcichszej pracy silnika, zaczęła używać rozrząd systemu Knight (https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozrząd_Knighta).
Daimler Phaeton był podobno ulubionym samochodem króla Jerzego V.
Jest to pierwszy z prezentowanych samochodów, w którym zrezygnowano z drewnianych szprych kół na rzecz bardziej nowoczesnych, metalowych. W modelu widać też „żeberkowany” kształt górnej części atrapy chłodnicy, który od 1904 roku, aż do końca istnienia charakteryzował samochody tej firmy.
OP
OP
Amerykańska firma Maxwell była na początku drugiego dziesięciolecia XX wieku trzecim co do wielkości producentem samochodów tego kraju. Była też pierwszą, która w swym marketingu jako grupę docelową zidentyfikowała kobiety - kierowców, wspierając m.in. działania sufrażystek.
W ramach celowego tego celowego marketingu zasponsorowała pierwszą kobiecą podróż transkontynentalną (ostanie zdjęcie).
Model roadster należał do najbardziej popularnych, relatywnie niedrogich samochodów tej firmy.
Wprawdzie mój Roadster gdzieś w minionych latach zgubił atrapę chłodnicy ale niestety, przejęty w 1924 roku przez Chryslera, Maxwell nie oferuje już części zamiennych do swych samochodów (podobny problem, jak i z kierownicą Daimlera
).
W ramach celowego tego celowego marketingu zasponsorowała pierwszą kobiecą podróż transkontynentalną (ostanie zdjęcie).
Model roadster należał do najbardziej popularnych, relatywnie niedrogich samochodów tej firmy.
Wprawdzie mój Roadster gdzieś w minionych latach zgubił atrapę chłodnicy ale niestety, przejęty w 1924 roku przez Chryslera, Maxwell nie oferuje już części zamiennych do swych samochodów (podobny problem, jak i z kierownicą Daimlera
).
OP
OP
W przeciwieństwie do niektórych, wcześniej wymienionych, firm Renault jest ogólnie dobrze znanym producentem samochodów. Największym sukcesem komercyjnym przed pierwszą wojną był model AX. Samochód można było kupić w wersji bazowej, lub domówić różne opcje, jak na przykład karoserię. Opcjonalne były również acetylenowe reflektory (pierwszy właściciel mojego modelu najwidoczniej wysupłał pieniądze tylko na jeden). Natomiast standardem był dwucylindrowy silnik oraz skrzynia biegów o trzech przełożeniach. Wg. opisu samochód był w stanie podjechać pod każde wzniesienie drogi, chyba że było tak stromo, iż grawitacyjne zasilanie gaźnika paliwem przestawało działać. Na ostatnim zdjęciu możemy zobaczyć kopię prospektu Renault AX z karoserią w wersji umożliwiającej zabranie na przejażdżkę teściowej.
OP
OP
Słowo „Simplex” pochodzi z języka łacińskiego i oznacza „prosty”, lub „pojedynczy”.
Trudno jednak użyć określenia prosty wobec samochodów firmy Simplex, które w swoim czasie były traktowane jako dynamiczne, luksusowe oraz ... drogie.
Wśród nabywców znajdziemy także tak znane nazwiska jak Frederick William Vanderbilt, który przez wiele lat był dyrektorem kolei New York Central, czy uważany za najbogatszego Amerykanina John D. Rockefeller.
Simplex Touring Car, reklamowany przez producenta jako „uznany przez fachowców za najlepszy samochód świata” posiadał 4-cylindrowy silnik o pojemności skokowej ponad 15 litrów, generujący trochę ponad 50 KM. Na skróconej ramie montowano też nadwozia aut wyścigowych, które w wielu zawodach sięgały po palmę pierwszeństwa. Na ostatnim zdjęciu umieściłem kopię oryginalnego ogłoszenia (https://www.american-automobiles.com/Simplex.html ).
Trudno jednak użyć określenia prosty wobec samochodów firmy Simplex, które w swoim czasie były traktowane jako dynamiczne, luksusowe oraz ... drogie.
Wśród nabywców znajdziemy także tak znane nazwiska jak Frederick William Vanderbilt, który przez wiele lat był dyrektorem kolei New York Central, czy uważany za najbogatszego Amerykanina John D. Rockefeller.
Simplex Touring Car, reklamowany przez producenta jako „uznany przez fachowców za najlepszy samochód świata” posiadał 4-cylindrowy silnik o pojemności skokowej ponad 15 litrów, generujący trochę ponad 50 KM. Na skróconej ramie montowano też nadwozia aut wyścigowych, które w wielu zawodach sięgały po palmę pierwszeństwa. Na ostatnim zdjęciu umieściłem kopię oryginalnego ogłoszenia (https://www.american-automobiles.com/Simplex.html ).
OP
OP
Nadwozia typu laundalet wywodzą się z epoki powozów konnych, gdy szanowni państwo, w przypadku złej pogody, korzystali z ochrony zamkniętej tylnej części nadwozia, podczas gdy w korzystniejszych warunkach zlecali woźnicy odsłonięcie dachu. Sam woźnica naturalnie z takiego komfortu nie mógł korzystać. W samochodach miejsce woźnicy zajął szofer, któremu zazwyczaj powodziło się nieco lepiej, gdyż przednia szyba dawała przynajmniej jako taką ochronę.
Dla Rolls Royce takie nadwozia budowały niezależne firmy, takie jak Barker, czy Hooper.
Właśnie nadwozie Barker zostało wybrane dla pierwszego Rolls Royca znanego powszechnie pisarza, Rudyarda Kiplinga. Ten pierwszy Rolls Kiplinga otrzymał nazwę „The Green Goblin”.
Wprawdzie spisywał się dobrze, lecz była to jeszcze wersja z 3-biegową skrzynią, a samo nadwozie wymagało jednak poprawek. Z tej pewnie przyczyny pisarz już po 2 latach zamówił nowy samochód - tym razem z 4-biegową skrzynią i nadwoziem Hopper. Ten egzemplarz otrzymał bardziej przyjazną nazwę „Duchess” (księżna), podczas gdy pozostawiony w rozliczeniu Goblin został nabyty przez brytyjską armię i (podobno) przebudowany na samochód opancerzony (ostatnie zdjęcie).
Model odzwierciedla tę drugą wersję, czyli Rolls Royce 40/50 HP laundalet z nadwoziem Hooper.
Dla Rolls Royce takie nadwozia budowały niezależne firmy, takie jak Barker, czy Hooper.
Właśnie nadwozie Barker zostało wybrane dla pierwszego Rolls Royca znanego powszechnie pisarza, Rudyarda Kiplinga. Ten pierwszy Rolls Kiplinga otrzymał nazwę „The Green Goblin”.
Wprawdzie spisywał się dobrze, lecz była to jeszcze wersja z 3-biegową skrzynią, a samo nadwozie wymagało jednak poprawek. Z tej pewnie przyczyny pisarz już po 2 latach zamówił nowy samochód - tym razem z 4-biegową skrzynią i nadwoziem Hopper. Ten egzemplarz otrzymał bardziej przyjazną nazwę „Duchess” (księżna), podczas gdy pozostawiony w rozliczeniu Goblin został nabyty przez brytyjską armię i (podobno) przebudowany na samochód opancerzony (ostatnie zdjęcie).
Model odzwierciedla tę drugą wersję, czyli Rolls Royce 40/50 HP laundalet z nadwoziem Hooper.
OP
OP
Nazwa kojarzącej się z luksusem marki Cadillac pochodzi od nazwiska założyciela Detroit, Antoine de la Mothe Cadillac (https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoine_de_la_Mothe_Cadillac).
Ale pierwsze samochody firmy trudno było nazwać luksusowymi, gdyż były to małe, proste konstrukcje napędzane jednocylindrowym silnikiem. W drugiej dekadzie XX wieku mamy już do czynienia z zupełnie innymi samochodami. Napędzane czterocylindrowym silnikami wyposażone w elektryczne reflektory, wyposażone koła umożliwiające szybką wymianę felg.
Na drewnianej ramie można było osadzić różne rodzaje nadwozi, konstruowane ze stali (otwarte) lub aluminium (zamknięte). Najbardziej eleganckie spośród nich było dwuosobowe, określane jako „Gentelman roadster”.
Ale pierwsze samochody firmy trudno było nazwać luksusowymi, gdyż były to małe, proste konstrukcje napędzane jednocylindrowym silnikiem. W drugiej dekadzie XX wieku mamy już do czynienia z zupełnie innymi samochodami. Napędzane czterocylindrowym silnikami wyposażone w elektryczne reflektory, wyposażone koła umożliwiające szybką wymianę felg.
Na drewnianej ramie można było osadzić różne rodzaje nadwozi, konstruowane ze stali (otwarte) lub aluminium (zamknięte). Najbardziej eleganckie spośród nich było dwuosobowe, określane jako „Gentelman roadster”.
OP
OP
Kolejny świetna miniaturka. Widzę, że trochę ich nazbierałeś.
Co do ilości modeli - zasadniczo seria Models of Yesteryear była ograniczona do 16 różnych samochodów numerowanych Y-1 do Y-16 (dopiero w 175 roku było 17, a pod koniec lat 70-tych zwiększano ich ilość).
Co roku jednak jeden, czy dwa modele były zastępowane innymi, przejmującymi też „zwalniany” numer. Mogły to być zupełnie nowe modele, zmieniane warianty kolorystyczne, lub wznawiane wcześniejsze modele w nowym malowaniu. Moja zbieranina to głównie 50-latki, do których z różnych okazji dołączyło kilka nowszych modeli (ale do tego jeszcze wrócimy).
Tak też było w przypadku modelu Mercer Raceabout, który w 1967 roku numer Y-7 „zwolnił” na rzecz opisanego niedawno Rolls Royca.
Po tych dygresjach parę słów o samochodzie. Firma Mercer specjalizowała się w produkcji samochodów sportowych, służących też jako baza do ówczesnych wyścigów, w których osiągnęły wiele spektakularnych sukcesów. Miały relatywnie niewielkie (4,8 litra) czterocylindrowe silniki, ale niska masa własna oraz znakomite prowadzenie umożliwiły wygrywanie ze znacznie mocniejszymi konkurentami. Taki właśnie samochód pobił też w 1914 toku światowy rekord prędkości na torze wyścigowym, osiągając na dystansie 480 kilometrów przeciętną prędkość prawie 140 km/godz.
Fajny ten wyścigowy model. Patrząc na niego, jak i na zdjęcie oryginału, to stwierdzam, że naprawdę wielkim wyzwaniem dla kierowcy było utrzymanie takiej średniej prędkości na dystansie 480 kilometrów bez choćby osłony w postaci szyby przedniej...
Dzięki. Temat większych skal jakoś jest trochę zapomniany przez kolegów, ale cały czas mam nadzieję, że zaczną tu zaglądać i napiszą choć kilka słów na temat tych modeli...
Na wstępie podziękowanie za regularne komentarze. Przyznaję, że jest to miłe, gdy p.t. Gospodarz forum wykazuje zainteresowanie publikowaną „twórczością”.
OP
OP
Firma Stutz była w drugiej dekadzie XX wieku znana głównie z osiągnięć sportowych - ich samochody zwane Bearcat odnosiły wiele sukcesów na torach wyścigowych. Jedną z tajemnic tych sukcesów było bardzo dobre wyważenie samochodu, uzyskane m.in. przez wprowadzenie układu napędowego „transaxle”, czyli umieszczenie skrzyni biegów przy tylnej osi (zabieg również dziś niejednokrotnie stosowany w samochodach sportowych). Model 4E roadster był ze swym sportowym kuzynem blisko spokrewniony. Wyposażony w 4-cylindrowy, dolnozaworowy silnik o pojemności 6,4 l i mocy ok. 60 KM nie miał jednak aż tak sportowych ambicji (choć wg. broszurki Stutz z 1914 roku mógł też otrzymywać silniki 6-cylindrowe).
OP
OP
Firma Bugatti jest znana głównie ze swych samochodów wyścigowych, oraz ich „ucywilizowanych” wersji szosowych. Model 35 to chyba najbardziej z nich znany, posiadający na swym koncie także największą ilość sukcesów sportowych. Napędzany był dwulitrowym, ośmiocylindrowym silnikiem rzędowym, generującym ok. 90 KM (lub ze sprężarką w 35 C ok 130 KM). Górny wałek rozrządu, 3 zawory na cylinder, a przede wszystkim specjalne ułożyskowanie wału korbowego umożliwiały bezpieczne osiąganie bardzo wysokich, jak na owe czasy, obrotów sięgających wartości 6000/min. Były to pierwsze samochody produkcyjne wyposażone w aluminiowe felgi. Kształt chłodnicy stał się elementem rozpoznawczym dla wszystkich późniejszych Bugatti. Wyprodukowano tylko 96 oryginalnych 35, lecz sporo z nich zostało zachowanych po dzień dzisiejszy.
